Moc klimatyzatora dobiera się kilkoma metodami: orientacyjną, dokładną (za pomocą specjalistycznego programu komputerowego), obliczeniową - (którą na podstawie wielu zmiennych wyznacza się algebraicznie). Metoda orientacyjna polega na założeniu, że zapotrzebowanie na chłód wynosi 80-150 W/m2 powierzchni pomieszczenia. Klimatyzator typu split o mocy 2-2,5 kW wystarczy więc do ochłodzenia pomieszczenia o powierzchni 15-30 m2, a klimatyzator o mocy 7 kW – do pomieszczenia o powierzchni 60-80 m2, o ile nie będą w tych pomieszczeniach zainstalowane urządzenia, emitujące znaczne źródła ciepła. Są to bardzo duże rozbieżności, zatem opierając się tylko na tej metodzie, nie udaje się zwykle dobrać klimatyzatora wystarczająco precyzyjnie. Najlepiej zdać się na fachowość i doświadczenie specjalistów, którzy posłużą się stosownym programem do doboru wydajności klimatyzatora bądź dobiorą go obliczając algebraicznie moc potrzebną do odebrania ilości ciepła z pomieszczenia.

Planując montaż jednostki zewnętrznej należy wziąć pod uwagę dostęp do urządzenia podczas przeglądów. W przypadku jednostki zewnętrznej również należy zwrócić uwagę na przepływ powietrza, jeżeli urządzenie osłonięte jest przegrodami lub daszkiem odpływ ciepła może był ograniczony. Należy wziąć pod uwagę ciepły strumień powietrza wywiewany przez urządzenie oraz emitowany hałas, który może być uciążliwy dla sąsiadów. W przypadku chęci używania klimatyzatora w funkcji grzania należy przewidzieć odprowadzenie skroplin lub zamontować jednostkę na odpowiedniej wysokości nad podłożem umożliwiając swobodny odpływ. Jednostkę należy wypoziomować, nieprawidłowe wypoziomowanie spowoduje wibracje wentylatora i gromadzenie się wody w obudowie jednostki zewnętrznej.

Tak, często klimatyzatory, oprócz podstawowej funkcji chłodzenia, wyposażone są również w funkcję pompy ciepła. Jest to możliwe dzięki odwróceniu układu chłodniczego – parownik staje się skraplaczem. Tego typu urządzenia zazwyczaj regulują temperaturę w zakresie +16~30°C